Een rare week die ik niet snel zal vergeten. Op dinsdag 28 april krijg ik te horen dat een oud collega, goede vriend, na een jaar vechten tegen kanker is overleden. 63 jaar en dus veel te jong; hij heeft te kort van zijn FLO kunnen genieten. En door die corona toestanden is er geen traditionele uitvaart mogelijk, maar wordt een sobere gedenking met een kleine groep vrienden en familie georganiseerd; met inachtneming van de 1,5 meter afstand. Ik kan mij er nog niets bij voorstellen…..
COVID19, anderhalve meter maatschappij, ik kan het niet meer horen, ben er wel klaar mee. Deze week is de 7e week dat ik mijn collega’s niet meer live heb gezien, alleen via Skype en MS Teams (als het werkt). Thuiswerken en af en toe naar een leeg kantoor om daar nog wat te doen. Het went nooit. Ik mis de gesprekken bij de koffie; de brainstormsessies, nadenken over nieuwe ontwikkelingen voor de soldaat; de mensen die langskomen met vragen of voor een overleg; de vergaderingen; onze bemoeienis met de projecten VOSS (nieuwe uitrusting) en DOKS (nieuwe gevechtskleding); onze nieuwe testbaan om kleding en uitrusting te testen; de soldaten van de werkvloer die deze testen uitvoeren en met ons meedenken. Het valt allemaal langzaam stil. We proberen de werkzaamheden zo goed mogelijk voort te zetten, maar zonder testen geen oordeel over de kwaliteit en geschiktheid. Het moet niet te lang duren.
Geen afscheidsfeestje
Uitgerekend in deze bizarre tijd ben ik aan mijn laatste maanden bij Defensie bezig. Per 1 mei heb ik mijn functie overgedragen aan mijn opvolger (tot dan mijn plaatsvervanger en rechterhand). Zonder feestelijke overdracht, zonder koffie met gebak met de collega’s en alle relaties waar wij veel mee samenwerken. Alleen een afwezigheidsassistent in mijn mailbox die meldt aan alle mailzenders dat ik er niet meer van ben en dat ze bij het nieuwe hoofd moeten zijn. Ik handel alleen wat lopende zaken af en maak het restant aan vrije dagen, dat ik nog heb, op. Nog drie maanden te gaan en als de maatregelen zo blijven dan is er ook geen afscheidsfeestje. Het voelt allemaal heel dubbel. Ik heb er super veel zin in om te stoppen met werken, maar om op deze manier te vertrekken voelt niet echt goed. Alsof mijn carrière bij Defensie als een nachtkaarsje uitgaat. Erg jammer. Ik blijf hopen dat ik toch nog een fatsoenlijk afscheid kan vieren. nog maar even afwachten.
Hey Swanny, wat een bizarre tijd inderdaad. In de eerste plaats gecondoleerd/sterkte gewenst met het overlijden van je collega/vriend. Wij hebben onlangs ook zo’n 1,5 afscheid meegemaakt en dat voelt heel afstandelijk – tekortschietend eigenlijk, ondanks alle goede bedoelingen.
Dan je eigen afscheid van Defensie – gelukkig is dat van een heel andere orde dan het afscheid van je collega/vriend, maar ook wel heel jammer dat je je carrière bij Defensie niet op een passende manier kunt afsluiten – in ieder geval nu nog niet. Ik hoop van harte dat de omstandigheden snel zoveel beter zullen worden dat een afscheidsreceptie of iets van dien aard alsnog mogelijk wordt. Voorlopig wens ik je in ieder geval alvast langs deze weg alle goeds toe in de tijd die voor jullie ligt. Maak ervan wat je ervan maken kunt, met ongetwijfeld veel reizen en veel fotograferen!
Hopelijk weer tot gauw,
Jelle
Hi Jelle,
Ja het is een rare situatie zo, heel onwerkelijk. En niet dat ik een groots afscheidsfeest in gedachte heb, maar een dagje met collega’s samen zijn en afscheid nemen met een hapje en een drankje zou toch wel erg leuk zijn. Ik heb nog drie maanden en ik hoop dat rond juni/juli de maatregelen het mogelijk maken om toch nog zoiets te kunnen organiseren. Even afwachten dus.
Vandaag de afscheidsbijeenkomst van de oud collega. Bij hem thuis in de tuin in Epe, met een beperkt aantal mensen. Hij ging in dezelfde periode met FLO als jij. Heeft er helaas niet lang van kunnen genieten en ze hadden nog zoveel plannen met hun huis in Frankrijk. Triest. Belangrijke boodschap is wel: leef nu en stel niets uit en geniet (ondanks die stomme COVID19 beperkingen). Daarom kijk ik erg uit naar mijn FLO!
Fijn weekend en groetjes aan Mechel.
Swanny
Het zijn rare tijden Swanny en jammer dat zich dat juist nu afspeelt! Het is belangrijk dat je op een fijne manier afscheid kunt nemen van je arbeidzame leven. Ik hoop voor je dat er snel een eind komt aan deze rare leefomstandigheden door Covid-19 en dat de 3 maanden die je nog hebt voldoende zijn voor een waardig afscheid!
Hoi Corrie,
Het klinkt somberder dan het is. Ik ben al een beetje aan het genieten?. En dat afscheid dat komt nog wel.
Fijn weekend,
Swanny
Hoi Swanny,
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je collega. In deze onzekere tijden is afscheid nemen bijna een routine geworden in plaats van een moment waar je met gepaste eerbied bij stil staat.
Hopelijk dat jouw afscheid van Defensie toch wel met enige “reuring” omlijst gaat worden.
Hylco